Լինում է չի լինում մի պառավ է լինում: Այդ պառավը ամեն օր կով էր կթում և դնում պատուհանագոգին: Մի օր էլ պառավը կաթը կթեց դրեց պատուհանին որ սառչի, ու չգիտեմ որտեղից հայտնվեց աղվեսը: Աղվեսը դույլի ամբողջ կաթը խմեց որ պառավը չտեսա’վ հոպ տվեց աղվեսի պոչին աղվեսի պոչը կտրվեց պառավը պոչը վերցրեց և գնաց տուն: Աղվեսը տխուր-տխուր գնաց անտառի միջով, հետո հանդիպեց մի լճի, այդ լճի մեջից մի ոսկե ձկնիկի: Հետո աղվեսը ուզեց նրան պոչ տա և նրանք երկուսով ճանապարհ ընկան: Մի խումբ մարդկանց տեսան ավելի մոտիկացան և ասացին. -Ինցու եք լացում: Աղջիկն ասաց – բա չգիտես գնացի մարդի ունեցա որդի, անունը Կիկոս, Կիկոսը գա էս ծառին բարձրանա ու վեր ընկնի, քարովը դիպչի մեռնի… Վա՜յ, Կիկոս ջան, վա՜յ․․․
Եվ հետո Քաջ նազարը իր վագռոն եկավ ու նրանց ասաց…. – Ե’ս ձեզ հրավիրում եմ իմ հարսանիքի`ն: Եվ նրան յոթ օր յոթ գիշեր հարսանիք արեցին: